Ze względu na ryzyko uszkodzenia rękawiczek
Błędy podczas używania rękawiczek
Ze względu na ryzyko uszkodzenia rękawiczek, zespół chirurgiczny musi dokładnie umyć ręce, aby zminimalizować ryzyko zakażenia, jeśli ich ciągłość zostanie przerwana6. Nawet przy używaniu rękawiczek podczas kontaktu z pacjentem, brak zwykłego mycia rąk (wodą z mydłem) po ich zdjęciu, nie zapewnia całkowitej ochrony wystarczającej np. do spożywania pokarmów7. Do innych częstych błędów zalicza się korzystanie z tej samej pary rękawiczek przy kontakcie z więcej niż jednym pacjentem lub z różnymi partiami ciała o innym stopniu czystości u jednego pacjenta7. Po użyciu rękawiczki należy natychmiast zdjąć, co wykluczy możliwość dotknięcia i zabrudzenia różnych powierzchni, a następnie wrzucić do specjalnie oznakowanych pojemników7.
Alergia
Od lat 80. XX wieku odnotowuje się coraz więcej przypadków uczuleń na rękawiczki u pracowników służby zdrowia, a wiąże się to z przejściem od zwykłych rękawiczek wielokrotnego użytku do jednorazowych lateksowych8. Zidentyfikowano kilka białek odpowiadających za uczulenia, jednak zmniejszenie ich liczby w produkcie nie wyklucza wystąpienia reakcji alergicznej8, choć znacząco zmniejsza jej ryzyko3. W przypadku mocno talkowanych rękawiczek alergeny znajdują się także w powietrzu3. Jedynie wolne od talku, chlorowane rękawiczki wykluczają ryzyko reakcji alergicznej8. Inną alternatywę stanowią rękawiczki winylowe oraz pokryte nitrylem, które w przeciwieństwie do lateksowych są także odporne na działanie tłuszczów i innych substancji lipofilnych8.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%99kawiczki_medyczne
propozycje stosowania rękawiczek
Historia
Pierwsze rękawiczki stosowane w medycynie były wykonane ze skóry lub dzianiny. Na początku XIX wieku zaczęły pojawiać się propozycje stosowania rękawiczek jako środka zapobiegającego zakażeniom wśród chirurgów, położników czy anatomów. Pomysły te ogłaszali m.in. dermatolog Joseph Plenk i położnik Ignaz Semmelweis. W chirurgii, pierwszeństwo w stosowaniu rękawiczek zazwyczaj przyznaje się Williamowi Stewartowi Halstedowi. Zimą 1890 jego sanitariuszka zaczęła używać zamówionych przez Halsteda w Goodyear Rubber Company gumowych rękawiczek. Niedługo później spopularyzowano używanie gumowych rękawiczek w Europie; wśród pierwszych chirurgów stosujących gumowe rękawiczki byli Werner Zoege von Manteuffel i Bernard Koening9
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%99kawiczki_medyczne
Inne wyposażenie
Czasem opatrunki są łączone (indywidualne), dzięki czemu mają wspólne opakowanie, często są one wodoodporne.
Inne wyposażenie:
Woda utleniona
Rękawiczki jednorazowe, mogą być wykonane z lateksu, winylu, bądź gumy nitrylowej
Ustnik do sztucznego oddychania
Agrafki (do małych napraw, zapinania bandaży, chust, przytrzymywania opatrunku)
Latarka
Nożyczki z tępym końcem (do cięcia opatrunków, pasów bezpieczeństwa, ubrań)
Pęseta
Koc termiczny- koc ratunkowy jest zarówno ochroną dla poszkodowanego przed zimnem (hipotermia, załamanie się lodu, przechłodzenie organizmu) jak również pomaga w przypadkach przegrzania (udar cieplny, słoneczny).
Apteczki profesjonalne zawierają zwykle znaczną ilość materiałów opatrunkowych, ale także :
Kołnierz ortopedyczny
Ambu / Maskę twarzową
Aparat do płukania oka
Szyny do unieruchamiania złamań - Szyny Kramera lub Sam Splint)
Flary ostrzegawcze, Światła chemiczne
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Apteczka