Co to jest skaling?
Skaling - usuwanie kamienia nazębnego z powierzchni zębów.
Metodami usuwana kamienia nazębnego są:
metoda konwencjonalna - skaler ręczny
metoda mechaniczna - wiertłami typu frez (trudna, rzadko stosowana)
metoda ultradźwiękowa - skaler ultradźwiękowy
metoda dźwiękowa - falami dźwiękowymi z zakresu 6-8 kHz
metoda laserowa - skaler laserowy
metoda chemiczna - z użyciem płukanek, służy jedynie do zmiękczenia kamienia (np. 30% roztworu perhydrolu)potrzebny przypis
piaskowanie - przy pomocy piaskarki usuwa się drobiny kamienia pozostałe już po skalingu.1
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Skaling
Jak się leczy ból zębów?
Bóle zębów należy traktować jako sygnał alarmowy i wskazanie do jak najszybszego leczenia, aby uniknąć zapalenia. Infekcja zatok lub kości szczęki może bowiem powodować sepsę (posocznicę). Jeśli przyczyną bólu zęba jest próchnica, uszkodzone tkanki zostaną usunięte i zastąpione wypełnieniem (plomba). W przypadku zapalenia miazgi zęba niezbędne może być leczenie kanałowe, a w razie stanu zapalnego ? antybiotykoterapia. Z kolei brak możliwości leczenia bywa wskazaniem do ekstrakcji ? chirurgicznego usunięcia zęba ze zbyt zaawansowanymi zmianami chorobowymi bądź też tzw. zęba mądrości np. z powodu wyrastania pod nieprawidłowym kątem.
Możliwe jest również doraźne stosowanie leków przeciwbólowych typu paracetamol lub z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) jak deksketoprofen, diklofenak, ibuprofen, ketoprofen. W przypadku ekstrakcji ból i obrzęk są bowiem typowymi skutkami zabiegu utrzymującymi się przez 2-5 dni. Doznania bólowe mogą jednak towarzyszyć pacjentowi dłużej, gdyż zębodół goi 1-2 tygodnie, a rana w kości nawet do 6 miesięcy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3le_z%C4%99b%C3%B3w
Historia mostów kompozytowych
System mostów kompozytowych ? metoda stosowana w stomatologii, opracowana przez Cezarego Turostowskiego, przy współpracy z Katedrą Ortodoncji Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
Pierwsze mosty wykonane zostały w Katedrze Ortodoncji i Ortopedii Szczękowej Pomorskiej Akademii Medycznej w 1992 roku. Początkowo traktowane jako tymczasowe rozwiązanie, po siedmiu latach, w wyniku postępów badań nad mostami uzupełnienia te zaczęto traktować jako docelowe.
Mosty początkowo wykonywano u pacjentów leczonych ortodontyczne z wrodzonym brakiem siekaczy bocznych górnych (dwójek). W późniejszych latach zaczęto uzupełniać także inne zęby, zwłaszcza przedtrzonowce. W części przypadków wzbogacano most kompozytowy o licówkę lub wydmuszkę porcelanową co spowodowało zwiększenie atrakcyjności mostu. Z czasem metoda ta znalazła także pozytywne zastosowanie wśród osób starszych.
Różne metody wykonania mostów określono wspólną nazwą SMK systemu mostów kompozytowych1.
Zwieńczeniem badań była praca doktorska napisana w czerwcu 1999 roku przez Cezarego Turostowskiego pt. "Mosty kompozytowe konstrukcji własnej stosowane w odbudowie górnych bocznych siekaczy". Patronat nad pracą objęła Prof.dr hab. Irena Karłowska.
W roku 2003 zostały zorganizowane liczne cykliczne kursy2 dla zainteresowanych lekarzy, a także warsztaty w akademickich, ortodontycznych ośrodkach dydaktycznych w całej Polsce.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_most%C3%B3w_kompozytowych